Kızımın Ellerinden-2

Oyun hamurlarının yeri özel benim için. Çocukluğumda bakkallarda bulunurdu, Amerikan Çamuru adıyla. Sadece koyu yeşil, lacivert, kahverengi ve siyah renklerde, jelatine sarılı olarak satılırdı. Bir iki yuvarlamadan sonra da her yere yapışırdı. Amerikan Çamurlarını  kışın alırdık, evin içinde oynamak için. Yazın ise bahçemizin sadece bir bölgesinde bulunan kil ocağımızdan elde ettiğimiz kil bize yeterdi. Bu kilden yatığım en büyük eser (!) Efes Hadrian Tapınağının kapısıydı. Ağabeyim ise gerçekten bir mimar ustalığı isteyen büyük eserler verirdi. En büyük hayalimiz ise kocaman, kat kat bir Ziggurad yapmaktı. O kadar büyük bir yapıyı bitiremeden biz büyüdük.

Çocuklarımın döneminde cıvıl cıvıl renkleri, yapışmayan özellikleri ile çok sevilen bir oyuncak olarak yer aldı hayatımızda. Kızım çocukluğunda, oğlum ise şimdi saatlerce oyun hamuru ile oynayabiliyordu, oynayabiliyor. Kızım ne kadar büyüse de kardeşinin  hamur oyunlarına (biraz zorla da olsa) katılıyor. Oğlum şu anda sevdiği bir bilgisayar oyunundaki sahneyi oyun hamurları ile yapma uğraşı içinde ve hafta sonu ablasının gelmesini dört gözle bekliyor.

Bu kadar oyun hamurları ile iç içe olunca bir de TV kanallarından birindeki pastacı programında yapılanların çekiciliğiyle, kızım şeker hamuru da kullanmak istedi. Şeker hamurunu kendimiz yapmak yerine beş renk bir arada 200'er gram olarak satılanlardan aldık.

Kısıtlı bir zamanda kardeşinin zorlamasıyla kızım bu pastayı yaptı. İçinde hazır pandispanya ve krema kullandı. Üzerini ise küçük küçük bir sürü kare kesip birleştirerek yoğun bir emekle hazırladığı şeker hamurundan tabakayla kapladı. Bir kaç dokunuşla da üzerini süsledi. Bu gökkuşağı pastasını dilim dilim kesmeye kıyıp afiyetle yedik.

Ertesi gün kızım arkadaşları ile sabah kahvaltısına gitti. Kahvaltıda berry türü meyvelerden hazırlanmış reçeller de yemiş. Akşam eve geldikten sonra kaşınmaya başladı. Bütün gövdesine kırmızı kabartılar yayıldı. İlaçlar yardımıyla biraz kaşıntıyı azalttık ama kızarıklıklar hala sürüyor.

Şimdi ben dolabı açıyorum, şeker hamurları bana, ben şeker hamurlarına bakıyorum, hem de bakışlarım oldukça sitemkar. Pastayı yiyen diğer kişilerde allerjik reaksiyon olmadı ama kızımdaki allerjinin şeker hamurlarının boyasından mı, yediği reçelden mi ya da başka nedenlerle mi olduğunu bilemediğim için kalan şeker hamurlarını ne yapacağımı düşünüp duruyorum.