Kontrbas
Patrick Süskind
Sanırım daha ikinci ya da üçüncü sınıftaydım. İncecik bir kitap buldum kitaplığımızda. Oldukça eski, kapağı yırtılmış, sayfaları ayrıldı ayılacak. "Tren düdüğü çalar, çocuklar yaklaşır" diye başlıyordu. Sonuna kadar okudum. Bir çocuk piyesiydi kitap, o kadar çok sevdim ki. Sonra babam ya da ağabeyim hatırlamıyorum hangisi olduğunu, o kitaba bir kapak yaptı, üstüne de yeşil zemin üzerinde büyük pembe çiçekleri olan bir defter kabıyla kapladı da ben daha çok uzun süreler o kitabı okuyabildim.
Sonra Orman Dile Geldi diye başka bir piyes bulup onu okudum defalarca. Orman ağaçlarının her biri sahneye çıkıp kendilerini ve yok olurlarsa insanların neler kaybedeceğini anlatıyorlardı.
Oyun okumalarım böyle başladı işte. Oyunları okumaktan o kadar zevk alıyorum ki. Sahneleri kuruyorum zihnimde, her bir karakteri ben oynuyorum. Godot'u Bekliyorum, Kral Lear'ın soytarısı oluyorum veya bir kafatası tutuyorum elimde.
Kontrbas da bir oyunmuş meğerse. Yazarı için almıştım. İyi ki de almışım, ne kadar zevkle okudum anlatamam. Diğer oyun kitaplarım gibi tekrar tekrar okuyacağım ve yaşayacağım onu da, kah kontrbasçı kah kontrbas olarak.
4 yorum:
Çok güzel.
Koku adlı müthiş romanından tanıyorum yazarı. Hatta filmini de izledim, oldukça başarılı buldum.
Benim yazarı tanımam da Koku ile olmuştu. Anlatım tarzı çok etkilemişti. Bu kitabı da sadece Koku'nun yazarının başka bir kitabı diye aldım. Çok farklı bir konuda aynı etkileyici anlatımı buldum.
hımmm okunabilir..Kokuyu zevkle okumuştum yine başarılı bir çalışma olabilir...paylamışın için teşekkürler sevgilerimle öpüyorum
Yorum Gönder