5 Ağustos 2009 Çarşamba

Zahir

Zahir Paulo Coelho

Eski kitapçıdan alınmış dolayısıyla yeni okuduğum bir kitap.


Coelho’nun birkaç kitabını severek okumuştum. Ama bu kitapda sıkıldığımı söylemeliyim. Niye konuşmak derdini anlatmak varken, birisi kendi anlasın diye bu kadar beklenir ki. Tekdüzeleşmiş, otomatikleşmiş, sıradanlaşmış birlikteliklerde çıkış yolunu böyle aramaya kalkarsak yandık.


Bilgelik peşinde koşma adına yapılan şeyler bazen beni çok sıkıyor, anlamsız geliyor. Belki yazarın ulaştığı derin anlamlar benim için zahir olamadığı için.


Sıkıldığımı söylemem bu anlamda, yoksa kitap rahatlıkla okunuyor, hatta sonucu merak ediliyor, bazı güzel anlamlar da bulunuyor.

Hiç yorum yok:

Related Posts with Thumbnails