Çocukların gençlerin gelecekten beklentileri benim zamanımdan çok farklı. Ben korkardım hala da korkuyorum yeşilini suyunu, havasını kaybetmiş beton bir dünyadan. Oğlum beton dünyalar çiziyor, bir tek yeşilin kalmadığı, bütün canlıların öldüğü. Ona doğal mı geliyor o dünyaya doğru sürükleniş yoksa korkularının yansıması bilmiyorum.
Korkularıma rağmen beyaz zemine karakalemle çalakalem çizilmiş eğri büğrü binalar yığınının garip bir çekiciliği var benim için.
Yıllardır kaktüslerimizi büyüten galvaniz mini saksımızı beyaza boyadık. Sonra oğlum distopik gelecekten bir kesit yerleştirdi üstüne. Saksının desenine tezat her koşulda yaşamayı başarmaya azmetmiş bir sukulent diktik içine. Herşeye rağmen dünya yeşilini kaybetmeyecek dercesine...
3 yorum:
mutlu tatiller canım.sevgiler.
Teşekkür ederim sevgili arkadaşım.
Yeşili kaybetmekten ben de hep endişe etmişimdir, belki de sürekli yeşile gitme isteğim sırf bu yüzden.
Yorum Gönder